Een gesprek tussen Richard Kubbe en Esther van het Maalpad. Twee adviesraadsleden. Een ontmoeting van twee prachtige mensen waarbij een roodborstje en een eekhoorntje even mee kwamen gluren. Er heerlijke warme thee en cappuccino gedronken werd. En er een traan en vooral veel gelach voorbij kwam. Een gesprek van hart tot hart.
Richard: Ik ben hier 5 jaar geleden komen wonen. Ik waardeer de rust van het noorden. Ik werk voor Maersk in Rotterdam en kan dat voor 90% vanuit huis doen. Ik heb schaapjes, kippen, een poes en 2 honden.
Esther: Ik woon in Westerbork, daar ben ik sinds mijn 7e levensjaar opgegroeid. Ik heb in Frankrijk mijn Franse man leren kennen. We hebben twee dochters, van 20 jaar en bijna 18 jaar. Ik werk sinds 2010 als Coördinator bij de Toerist Info in Orvelte en Westerbork.
Orvelte is voor mij het pareltje van vroeger, van historie, van cultuur. Ik vind het belangrijk dat we aan de mensen kunnen laten zien hoe bijzonder dit is. Wij moeten met elkaar weer terug naar het gevoel van hoe prachtig Orvelte eigenlijk is. Dat vergeten we soms gewoon. Dat we weer kijken naar de bijzondere schone dingen.
Richard: Over bijzondere schone dingen gesproken. Kijk, daar buiten, vlakbij het raam. Er voegt zich een roodborstje toe aan ons gesprek.
Esther: Prachtig he?
Richard: Ik hoop dat we hier allemaal fijn samen kunnen werken, samen kunnen zijn en samen mogen genieten. Er is al zeker vooruitgang gemaakt. En als adviesraadslid is het heel mooi om verder te bouwen op dat wat al in de voorgaande jaren is gecreëerd door anderen.
Ik merk ook dat men hier in Orvelte echt de tijd voor je neemt. Als je iemand tegenkomt dan willen ze even weten hoe het met je gaat. Dat is zo anders als in het westen. Dat levert mij innerlijke rust op en echt, een heel prettig leven.
Vroeger dacht ik altijd dat ik altijd hard moest werken. Nu ik ouder ben leef ik veel meer in het nu. Och, kijk daarachter Esther, daar loopt een eekhoorntje.
Esther: Precies dit he? Die kleine dingen die het leven groot maken. Dat je dat kan zien en kan ontvangen. Dat is de drive voor mij om als adviesraadslid aan te sluiten. Ik wil dat iedereen dit kan ontvangen in Orvelte. Het vele voorwerk is al gedaan door anderen, want dit is een traject van jaren. Ik hoop dat het doorzet in wat we nu doen, ondanks de wrijvingen die in het verleden zijn geweest. “Als we maar proberen naar elkaar toe te komen, dan zit er zoveel moois”
Richard: Wat breng jij met je mee als raadslid?
Esther: Hmmm.. dat is lastig te beantwoorden. Ik vind gastvrijheid heel erg belangrijk. Ik hoop dat ik dat kan brengen.
Richard: Maar je brengt nog meer hoor.
Esther: Ik vind dat altijd zo lastig om van mezelf te zien. Misschien openheid?
Richard: Positieve energie. Dat is wat jij brengt!
Esther: Oh, dat heb ik eigenlijk helemaal niet zo door. Wat breng jij dan Richard?
Richard: Ik ben een verbinder. Ik weet dat iedereen wel wat te brengen heeft, maar je weet van te voren niet wat. Ik vind het mooi om die kwaliteiten van mensen te vinden en deze dan met elkaar te verbinden.
En wat haal jij er uit voor jezelf Esther?
Esther: Ik vind het heel fijn dat er nu echt naar elkaar wordt geluisterd. Dat geeft vertrouwen en daardoor kan ik van betekenis zijn. Dat voelt goed. En jij Richard, wat haal jij er uit voor jezelf?
Richard: …..
Esther: Oh je hebt tranen.
Richard: ……
Esther: Wat voel je?
Richard: Het leven. Ik ben zo dankbaar dat ik in Orvelte mag wonen. De schoonheid van het dorp, de rust, de natuur en natuurlijk de inwoners.
Esther: Wat ben je toch een prachtig mens. Wat je geeft, krijg je ook weer terug he?
De 5 afsluitende antwoorden van Esther en Richard:
- Lievelingseten: Esther: Gastronomisch. Richard: Indonesisch eten. Daar mag je me wel wakker voor maken.
- Grootste blunder/ Schaamte moment: Esther: Ik haalde een keer de kinderen van school. Het regende heel hard en had ze daarom met de auto gehaald. Ik zag niet zoveel door de harde regen en kwam opeens in een rouwstoet terecht. Ik zit er echt opeens midden in. Nou, dan voel je je heel opgelaten. Ik zette de auto aan de zijkant en toen keek ik er een meneer heel boos. Richard: Aan mijn blunders heb ik geen actieve herinneringen.
- Mijn hoogtepunt: Esther: Is de geboorte van mijn dochters. Daar kan niets tegenop. Richard: Dat ik in Orvelte mag wonen.
- Mijn dieptepunt: De mentale en fysieke gezondheid van mijn dochter. Dat je naar jaren van onderzoek erachter komt dat ze B-12 tekort heeft. Gelukkig gaat het nu heel goed met haar. Richard: Het verlies van dierbaren
- Mijn wens voor Orvelte: Samen: Een nog mooiere toekomst voor Orvelte